ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Լուրջ բանավեճի բացակայությունը

Լուրջ բանավեճի բացակայությունը
24.11.2014 | 12:49

Մեր քաղաքական, հասարակական շրջանակներում ԼՂ թեման քննարկվում է ֆորսմաժորային իրավիճակներում: Օգոստոսին, երբ աննախադեպ լարված էր իրավիճակը հայ-ադրբեջանական սահմանին, նույնիսկ ազգային համաձայնության քաղաքական դրսևորման ականատեսը եղանք. խորհրդարանի բոլոր ֆրակցիաները ստորագրեցին համատեղ հայտարարություն: Հայկական ռազմական ուղղաթիռի անկումն ու դրան հաջորդած քննարկումները դարձյալ հասարակական հետաքրքրությունների ու քաղաքական առաջնահերթությունների օրակարգ բերեցին Ղարաբաղի հարցը: Սակայն պետք է ընդունենք, որ ֆորսմաժորային իրավիճակներում Ղարաբաղի հարցը քննարկվում է ոչ թե ռացիոնալ, բովանդակային հարթության, այլ հայրենասիրական պաթոսի, ծայրահեղացված տրամադրությունների դաշտում: Բովանդակային հարթության մեջ Ղարաբաղի հարցը մեր քաղաքական դաշտը, մասամբ նաև հասարակությունը, քննարկել են մի քանի անգամ: Առաջինի նախաձեռնողը եղել է հենց իշխանությունը, երբ 1997-ի աշնանը նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսսյանը հրապարակեց իր հայտնի «Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» հոդվածը: Սակայն նույնիսկ այդ օրերին քննարկումները չունեին արգումենտավորված բնույթ ու սահմանափակվում էին «Ղարաբաղը ծախել-չծախելու» մեղադրանքներով: 1999-2000-ին դարձյալ իշխանությունը, իսկ ավելի կոնկրետ՝ վարչապետ Արամ Սարգսյանը, փորձեցին քաղաքական ու հանրային ուշադրության կենտրոնում պահել Ղարաբաղի հարցը, երբ իմացանք, որ նա դեմ է Մեղրին փոխանակելու տարբերակին, ինչը, ըստ նախկին վարչապետի, արժանացել էր այդ շրջանի նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հավանությանը: Դարձյալ խորքային քննարկում չեղավ, որովհետև Ռոբերտ Քոչարյանը, սովորության համաձայն, լռեց՝ չհաստատելով ու չհերքելով Սարգսյանի պնդումները: Ես կարծում եմ՝ մեզ պետք են լուրջ խորքային քննարկումներ Ղարաբաղի հարցով: ՈՒ դա տեղի պետք է ունենա ֆորսմաժորային իրադարձություններից դուրս: Ոչ թե իրադարձությունները պետք է ձևավորեն մեր կարծիքը, այլ մեր դիրքորոշումները պետք է ազդեն կարգավորման գործընթացի, մեր իշխանությունների ու միջնորդների քաղաքականության վրա: Այդ քննարկումներում հնարավորինս զերծ պետք է մնալ էմոցիոնալ շեշտադրումներից՝ Ղարաբաղի խնդրի լուծումը դիտարկելով Հայաստանի զարգացման համատեքստում:


Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 787

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ